ผมควรจะเอาเปรียบลูกเลี้ยงที่ไร้เดียงสาของผมด้วยร่างกายที่เต็มใจและสวยงามไหม?

ในใจของลูกเลี้ยงที่ไร้เดียงสาของฉัน มีสัตว์ร้ายที่ไม่เคยถูกแตะต้องโหยหาการปลดปล่อย รูปร่างที่เพรียวบางและดวงตาอนิเมะที่น่ารักของพวกเขาเป็นเสียงเรียกที่ทําให้ฉันเข้าสู่ส่วนลึกของความปรารถนาที่ยังไม่ได้สํารวจ เฟรมตัวเล็กของพวกเขาแทบจะปกปิดความลับที่อยู่ด้านล่าง เสียงที่นุ่มนวลของพวกเขากระซิบถามความคิดที่เร้าใจ ความไร้เดียงภาพในสายตาของพวกเขาเป็นความขัดแย้งที่เย้ายวนต่อความหื่นกระหายที่พวกเขาอาศัยอยู่ ในฐานะที่เป็นพ่อเลี้ยงการล่อลวงนั้นท่วมท้น แต่ Im ก็ฉีกขาดระหว่างหน้าที่ของพ่อกับความเย้ายวนใจของหญิงสาว ความคิดเกี่ยวกับร่างกายที่แน่นเฉียบไร้การริเริ่ม ภูมิภาคเนยเล็ก ๆ ที่เชิญชวน และหน้าอกที่มีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของพวกเขานั้นเป็นแหล่งแห่งความปรารถนาอย่างต่อเนื่อง เส้นแบ่งระหว่างศีลธรรมและความสุขเบลอเมื่อฉันชั่งน้ําหนักความเสี่ยงของการข้ามเส้นนั้น ฉันจะยอมจํานนต่อการล่อลวงของหญิงสาวที่บริสุทธิ์ แต่ยังกระตือรือร้นเหล่านี้หรือไม่? เวลาเท่านั้นที่จะบอก.