เขาถูกชักให้เพื่อนแม่เลี้ยง เสียงอ่อนโยน เย้ายวน ทุกครั้งที่พูดกัน

ทุกครั้งที่เขาพูดกับเพื่อนแม่เลี้ยงเขาจะโดนเสียงอ่อนโยนและเย้ายวนของเธอเอื้อมเข้ามา มันเป็นเสียงที่เหมือนจะถูกออกแบบให้ทิ้งตัวลงจากความสมดุลเพื่อทําให้เขาเสียสมาธิและลืมเรื่องอื่นไปหมดเขาพบว่าตัวเองถูกดึงไปให้เธอไม่สามารถต้านทานความเย้ายวนใจของน้ําเสียงนุ่มหวานของเธอได้ และเมื่อบทสนทนาของพวกเขาดําเนินไปอย่างต่อเนื่องเขาก็เริ่มตระหนักว่ามีบางอย่างกับเธอมากกว่าคําพูดของเธอ มีราคะเกี่ยวกับเธอที่ไม่สามารถเพิกเฉยได้ความคับแน่นที่ทําให้เขากระหายสัมผัสของเธอ เขารู้ว่าเขาไม่ควรยอมแพ้ต่อความต้องการของเขาว่าเพื่อนแม่เลี้ยงนั้นไร้ขีดจํากัดอย่างเคร่งครัด แต่ยิ่งเขาพูดกับเธอมากเท่าไหร่ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถขัดขืนได้ และเมื่อพวกเขายอมแพ้ต่อแรงดึงดูดซึ่งกันและกันในที่สุดมันเป็นประสบการณ์ที่หนักหน่วงและรุนแรงจนทําให้เขาหายใจไม่ออกและอยากมากขึ้น.