Openbare blootstelling en exhibitionisme: mijn geheime verlangen

Ik ben altijd aangetrokken geweest tot de sensatie van publieke blootstelling en de opwinding van exhibitionisme. Het is een fetisj die al in me brandt sinds mijn studententijd, toen ik voor het eerst de bedwelmende haast ervoer om mezelf aan de wereld te onthullen. Als jonge, magere tiener merkte ik dat ik me onweerstaanbaar aangetrokken voelde tot het idee om bekeken en bewonderd te worden door vreemden. De sensatie ervan was te veel om me te verzetten, en ik merkte dat ik me overgaf aan mijn verlangens wanneer de gelegenheid zich voordeed. Of het nu ging om het flitsen van mijn blote kont in de slaapzaal of om mezelf plagend bloot te geven op openbare plaatsen, ik genoot van de aandacht en het risico. Mijn favoriete outs waren altijd die geaccentueerde die mijn accenten pasten en lieten over aan de verbeelding, zoals een klein rokje of een klein beetje verleidelijking, dat bedekte met een prikkelend gevoel van verzadiging, mijn verlangen naar het tonen van mijn sensuele verlangen naar het vertonen van mijn tentoonstellingskunsten, en mijn sensatie.