Aurora Winters, een ondeugende Aziatische studente, wordt betrapt en gestraft

Aurora Winters, een ondeugend Aziatisch studente, had 's avonds laat rond haar slaapzaal zitten sluipen, wat behoorlijk de commotie veroorzaakte. Buiten haar medeweten stond de politie heet op haar spoor, hun zaklampen priemden in de donkere zalen van het gebouw. Terwijl ze haar in de hoek dreven, bevond Aurora zich in een precaire situatie. Met geen kant op te rennen en geen plek om zich te verstoppen, werd ze gedwongen op haar knieën te zakken, haar onschuld en haar lichaam over te geven aan de eisen van de agenten. Hun uniformen, ooit zo autoritair en imposant, waren nu verscheurd en verwrongen, een bewijs van hun vurige ontmoeting. Aurora's eigen kleding lag in haar hoekje, rond haar sterretje in contrast met haar witte borstkas. Haar tengere lichaam, normaal zo ingetogen, was nu volledig te zien, haar delicate kenmerken versterkt door de grimmige verlichting. Haar natuurlijke schoonheid, versterkt door haar jeugdige allure, was onmogelijk te weerstaan. Terwijl de agenten haar om beurten plezierden, vulde Auroras kreunen de slaapzaal, een symfonie van genot die door de zalen galmde. Haar elke beweging, elke uitdrukking, werd levendig tot in detail vastgelegd, een bewijs van haar onverzadigbare honger naar kattenkwaad. Dit was meer dan alleen een inbraak; het was een les in verlangen en controle, een dans zo oud als de tijd zelf.