Πριν μερικά χρόνια, επισκέφτηκα την παραθαλάσσια για να ασχοληθώ με οικείες δραστηριότητες ακούγοντας μουσική Χίντι!

Λίγα χρόνια πίσω, ήμουν ένα νεαρό παλικάρι από το κολέγιο, γεμάτο από την ενέργεια και τον πόθο της νιότης.Περίμενα με λαχτάρα τη συγκίνηση να τα πάω με την κοπέλα μου, εκεί δίπλα στη θάλασσα.Ο ήχος των κυμάτων που συντρίβονταν στην ακτή, χρησίμευε ως το τέλειο σκηνικό για τις προσωπικές μας στιγμές.Θα χανόμασταν στο ρυθμό του ωκεανού, καθώς χανόμασταν ο ένας μέσα στον άλλο αγκαλιασμένοι.Η μαλακή άμμος από κάτω μας, η δροσερή αύρα της θάλασσας πάνω στο δέρμα μας, και οι γλυκές μελωδίες της μουσικής των Χίντι από το τηλέφωνό μου, όλα σε συνδυασμό για να δημιουργήσουν την τέλεια ατμόσφαιρα για τους παθιασμένους δοκιμαστές μας.Τα κορμιά μας μπλέχτηκαν σε ένα χορό τόσο παλιό όσο και ο δικός μας, τα βογκητά μας μέσα στη σιωπή της συνάντησης της νύχτας.Κάθε βραδιάκοπής ήταν μια συνάντηση απόλαυσης, η λαγνεία της λάγγας μου, η λάγνα μου βυθίζεται στην μνήμη του έρωτα, η πόθος και η λαγή της θάλασσας μου είναι για πάντα στο πλάι μου.